Vind u het heerlijk om gedichten te vertalen, nieuwe stijlen uit te proberen, uw eigen stem te verheffen in uw taalkunst?

In de rubriek Uw schrijfwerk is er ruimte voor! De heer Th. Brumming zal de rubriek persoonlijk verzorgen!

Stuur hier uw werk op

Geachte meneer Brumming

Mijn naam is Palaty Pahlavis tweede generatie

immigranten (Griekenland)

Maar mijn moedertaal is Nederlands

Ik bied u het onderstaande gedicht aan

In de hoop dat u het wilt plaatsen

Ik werk hard aan mijn eerste bundel

Die ik op zal dragen aan Sylvia Plath

Hartelijke groet

Palaty

PS

U doet prachtig werk voor de literatuur

DE BIJENHOEDSTER LIGGEND OP HAAR VELDBED

De bijenhoedster liggend op haar veldbed

Veegde een haarlok weg van haar voorhoofd

Het was warm die dag zelfs in de schaduw

Genade is een merkwaardig ding

Een paar slagen slechts zijn genoeg

Voor de geslaagde rentree van wanhoop

Die overigens vele gedaanten bezit

Dat moet gezegd

Merkwaardig dichtbij wonen twee katten

Twee katten in een vrijwel donker huis

Er ligt post op de deurmat te drogen

Later ontstonden er dwarreljachten

Wat sneeuwklokjes leken al ontloken

Doch in de ether was niets dan geruis

Enkel geflits van gortdroge signalen

Er wordt verteld

Door bronnen die resideren bij de uitrit

Dat een koning te zien is bij de sloot

En elke avond als je hem roept

Duikt hij sober vloeiend op en zingt

Vijftig ezels vlogen op een zwaluw

Die lente opnieuw voorzag van opstoot

Een zeer goede beslissing die niet ver strekt

Laty Pahlavis

ZOMERSE LENTEDAG ONDER HET MILDSTE OOG VAN GOD

Het is zulk fijn weer precies wat je wilt je bent heel prettig gekleed

Van onder tot boven losse kleding geen sokken mooie sandalen

En helemaal bovenop een leuk hoedje met daaronder geen zonnebril

Want heel zonnig is het niet maar wel warm vochtig en zwoel vooral

Je fietst over het bekoorlijke pad dat door de velden naar de provincie

Stad aan zee leidt alles is heerlijk en vervuld van iets goddelijks

Op de helft van het genot sla je linksaf en pedaleert bedaard

Langs de vliet naar de kleine aanlegplaats onder het duin

Je trekt aan het startkoord der motor van de Hersens Van Poeh

Om even later in bedaard tempo de vliet af te zakken je ziet het

Riet voorbijgaan de steigertjes tuft onder bruggetjes groet de meerkoet

Met haar jongen passeert de Mariahoeve en alles is niets dan genade

Over dit alles heen ligt een zacht gouden gloed de kleuren ondergaan

Wonderlijke veranderingen alsof er een zalige metamorfose op komst is

Luc Pavan

GEBED VAN DE KAARSENDOKTER

En ik mijn God
Toen ik
En niet weten kon
Dat ik God
Of
Andersom

Ik God begreep alles
Ik sluimerde
Om wakker te zijn

Ik ik ik
Mijn God
Ik werd moe
Ik vond mij terug
God
Ergens tijdens een avondmis

Meer slaap
Meer afscheid

Ik vroeg mij af God
Of ik huilen wilde

Ik stelde mij voor
Dat niet te willen
En daar gaf ik gevolg aan

Ik houd van droog
Dat weet U
Nimmer kon ik houden van
Sentiment

Het liefst
Ploeter ik voort
In blokken
Precies zoals u zei
God dat het beste
Voor mij zou zijn
En God hoe waar
Uw woorden bleken
Werd mij pas later duidelijk

Langzaam begon ik
Gevoelloos zijn
Als
Superieur
Aan gevoel
Te ervaren

Mijn God
Hoe feilloos
Duidde U mij de weg
Die ik moet gaan

Daar ben ik
Nu geheel van overtuigd

Ik kan zal en wil mij
Om niemand nog bekommeren
Dan ik
Mijzelf alleen

En daar
Voor dat inzicht
Mijn God
Dank ik U voor
Met heel mijn
Eindelijk onverschillig
Geworden hart

Hoop en zwijgen

De vrouw die nog steeds

moeder is

is niet vergeten dat ze een

doel had.

Ze heeft slechts geleerd

te zwijgen

Daarom lijkt het of ze sereen

is en tevreden met niets.

Straks zal ze de laatste hand

leggen aan het dessert.

Ze kijkt rond.

Aan haar heeft het

niet gelegen.

De jongen merkt het niet.

Ook niet dat het boek

opengeslagen ligt

op een bepaalde bladzij.

Zou hij de moeite nemen

dan stond alles recht voor zijn neus.

Nu zijn het woorden in het ledige

omdat ze alleen bestaan

als je ze zoekt.

Engeltje Duin ©

MEN ZEGT DAT ZIJ EEN NIMFOMANE IS EN IK BEN VIJFTIEN

Afgelopen maandag kom ik

Fietsend door de nog vrijwel verlaten duinen

Ten tweede male binnen een week

En nog een derde maal vanwege de week daarvoor

Een slanke roodharige vrouw tegen die een klein

Hondje met zich meevoert

Waarom loopt zij daar opnieuw op dezelfde plek

Als van de week en de week daarvoor

Dat vraag ik mij af

De zon schijnt en het lijkt wel lente

Zij heeft mij opgemerkt

Onmiddellijk spreidt zij al haar vrouwelijkheid ten

Toon

Iets katachtigs heeft ze met dat lange rode haar

En die groene ogen

In het vluchtige voorbijgaan

Zij loopt en ik fiets

Probeer ik haar luchtig te groeten

Maar mijn stem schiet uit

Ik fiets door en kijk niet meer achterom

Dat zou alleen maar verkeerde indrukken kunnen

Wekken

En lang nog niet

Durf ik die bloot te geven

Pol Tera 2023